Święte Triduum Paschalne

Triduum Paschalne stanowi szczyt i centrum roku liturgicznego. Kościół celebruje zbawcze czyny Chrystusa w dni, w których one się dokonały w historii. Triduum Paschalne w wymiarze liturgicznym obejmuje trzy doby. Rozpoczyna się wielkoczwartkową Mszą Wieczerzy Pańskiej. Trwa przez Wielki Piątek i Wielką Sobotę. Szczytem Triduum jest Wigilia Paschalna. Triduum kończy się drugimi nieszporami niedzieli zmartwychwstania. Właściwie są to trzy święte noce. Pierwsza z czwartku na piątek, kiedy Chrystus po spożyciu Ostatniej Wieczerzy z uczniami został zdradzony przez Judasza. Noc z piątku na sobotę była nocą wielkiej ciszy kosmosu, bo ukrzyżowany Pan życia został pogrzebany. Poranek niedzielny zaś był świadkiem zmartwychwstania Chrystusa. Zbawcze czyny Jezusa, celebrowane bardzo uroczyście w dni Triduum Paschalnego, są istotną i jedyną treścią liturgii Kościoła. A każda niedziela jest pamiątką zmartwychwstania Pańskiego.

WIELKI CZWARTEK

Wieczorem rozpoczyna się uroczysta Msza Wieczerzy Pańskiej, która stanowi zarazem początek Świętego Triduum Paschalnego. Jest ona sprawowana na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, podczas której Chrystus ofiarował Bogu Ojcu pod postaciami chleba i wina Swoje Ciało i Swoją Krew, a następnie dał Apostołom do spożycia oraz nakazał im, by czynili to na Jego pamiątkę. Podczas tego wydarzenia, Jezus Chrystus ustanowił dwa sakramenty święte: Kapłaństwo i Eucharystię.

WIELKI PIĄTEK

Z wielkiego szacunku do ofiary Jezusa Chrystusa poniesionej na krzyżu za grzechy całego świata tego dnia nigdy się nie odprawia Mszy świętych. Jest to dzień powagi, skupienia i postu, w którym szczególnie czci się drzewo krzyża. Od rana trwa adoracja Najświętszego Sakramentu w Kaplicy Adoracji nazywanej Ciemnicą. Centrum tego dnia jest Liturgia Męki Pańskiej. Ołtarz jest tego dnia obnażony, bez krzyża, kwiatów, świeczników i obrusów.

WIELKA SOBOTA

Wielka Sobota to czas ciszy i oczekiwania na zmartwychwstanie. Tego dnia nie odprawia się Mszy św. Wierni w ciszy adorują Chrystusa w Najświętszym Sakramencie wystawionego w tzw. Bożym grobie. Świętowanie tajemnicy Zmartwychwstania zaczynamy już w Wielką Sobotę wieczorem. Koniecznie po zachodzie słońca! Msza Wigilii Paschalnej rozpoczyna się przy ognisku przed kościołem od poświęcenia ognia i paschału. Kapłan, żłobiąc napisy na paschale, przypomina: „On jest początkiem i końcem, Jego jest czas i wieczność”. Wkładając w paschał pięć ziaren symbolizujących pięć głównych ran Jezusa, prosi o Bożą opiekę. W kościele jest wtedy zupełnie ciemno. Kapłan, wchodząc do świątyni z zapalonym od poświęconego ognia paschałem, trzykrotnie woła: „Światło Chrystusa”. Wierni odpowiadają: „Bogu niech będą dzięki”, stopniowo zapalając swoje świece od paschału. Gdy kapłan dochodzi do ołtarza, zapalają się wszystkie światła w kościele. Symbolikę tego obrzędu wyjaśnia później śpiew „Exultet”.

Rozbudowana liturgia słowa Wigilii Paschalnej przypomina historię zbawienia. Od stworzenia świata Bóg nie przestaje troszczyć się o człowieka. W Jezusie Chrystusie ludzkości rozbłysło nieznające zachodu Słońce. Wierzący mogą mieć nadzieję na życie wieczne. Udział w nim mają przez zanurzenie w śmierć Jezusa, przez obmycie wodą chrztu. Dlatego kolejnym elementem Wigilii Paschalnej jest liturgia chrzcielna. Kapłan w długiej modlitwie przypomina symbolikę wody i błogosławi wodę, która będzie używana przy udzielaniu chrztu. Jeśli w kościele są katechumeni, przyjmują wtedy chrzest. Jeśli nie, wszyscy zebrani odnawiają swoje przyrzeczenia chrzcielne, odrzucając zło i wyznając wiarę w Trójcę Świętą. Dalej następuje liturgia eucharystyczna, podczas której grają już milczące od Wielkiego Czwartku organy.

Galeria zdjęć

wstecz