„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana.” (Jk. 5, 14)
Współczucie Chrystusa dla chorych i liczne uzdrowienia z różnego rodzaju chorób są wymownym znakiem, że „Bóg łaskawie nawiedził lud swój” (Łk 7,16) i że Królestwo Boże jest bliskie. Jezus ma nie tylko moc uzdrawiania, lecz także moc przebaczania grzechów. Przyszedł, by uleczyć całego człowieka, duszę i ciało; jest lekarzem, którego potrzebują chorzy. Jego współczucie dla wszystkich cierpiących posuwa się tak daleko, że Jezus utożsamia się z nimi: „Byłem chory, a odwiedziliście Mnie” (Mt 25, 36). Jego szczególna miłość do ludzi dotkniętych słabością nie przestaje w ciągu wieków pobudzać chrześcijan do specjalnej troski o tych, którzy cierpią na ciele i duszy. Znajduje się ona u podstaw podejmowania niestrudzonych wysiłków, by ulżyć im w cierpieniu. KKK 1503
Skutki sakramentu namaszczenia chorych
Na temat skuteczności sakramentu namaszczenia chorych św. Jakub Apostoł pisze bardzo wyraźnie: „A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,15).
Podobnie jak w każdym sakramencie, również w namaszczeniu chorych, udzielana jest szczególna łaska Ducha Świętego. Duch Święty umacnia chorego, obdarza go pokojem i odwagą, by mógł przezwyciężyć i znieść wszystkie dolegliwości związane z chorobą lub starością. Duch Święty daje choremu moc do przezwyciężenia pokus złego ducha i lęku przed śmiercią. Prowadzi do uzdrowienia duszy, a także uzdrowienia ciała, jeśli taka jest Boża wola.
Ponadto wielkim darem sakramentu namaszczenia chorych jest łaska przebaczenia: „jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”. Jeśli z jakiegoś powodu chory nie może już odbyć spowiedzi świętej, dostępuje odpuszczenia wszystkich grzechów.
Kto może przyjęć sakrament namaszczenia chorych?
Sakrament ten można przyjąć wielokrotnie, np. wtedy, gdy osoba wiele razy popada w poważną chorobę.
Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić:
- wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci na skutek choroby lub starości, przy czym chory nie musi znajdować się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia;
- osobom starszym, u których pogłębia się słabość;
- osobom, które czeka trudna operacja, jeśli jej przyczyną jest niebezpieczna choroba;
- chorym dzieciom, o ile mają już przynajmniej ogólną świadomość dokonujących się czynności;
- chorym, którzy – będąc przytomni na umyśle – przynajmniej pośrednio o niego prosili;
- chorym, którzy stracili już przytomność lub używanie rozumu, jeśli wiadomo, że gdyby mieli świadomość jako wierzący, prosiliby o namaszczenie. W wątpliwości, czy chory osiągnął używanie rozumu, czy poważnie choruje albo czy rzeczywiście już umarł, należy udzielić tego sakramentu;
- ponownie, jeśli po przyjęciu namaszczenia chory odzyskał zdrowie, a następnie popadł w nową ciężką chorobę, lub „jeśli choroba się pogłębia.
Krótko mówiąc: Za każdym razem, gdy chrześcijanin zostaje dotknięty ciężką chorobą, może otrzymać święte namaszczenie, również wtedy, gdy już raz je przyjął i nastąpiło nasilenie się choroby.
Sakrament ten można przyjąć podczas comiesięcznych odwiedzin chorych od godz. 9:00
- Pierwszy czwartek miesiąca: Łuszczanów, Kadziak, Tarce, Hilarów, Bachorzew
- Pierwsza sobota miesiąca: Wilkowyja i Annapol
Lub w każdym czasie na specjalne wezwanie kapłana do domu chorego
Co należy przygotować, kiedy wzywamy kapłana do chorego?
Przed przyjściem kapłana należy przygotować stolik przykryty białym obrusem, na którym stawia się zapalone świece, krzyż, ewentualnie wodę święconą.